Het geluid van dit oude instrument is moeilijk in woorden te beschrijven. Een laag gebrom, een gebrul, een beetje als timbre van het keelzang van Siberische sjamanen. Hij werd relatief recent beroemd, maar heeft al de harten van veel folk- en ambientmuzikanten gewonnen.
Didgeridoo - het folkloristische blaasinstrument van de Australische aborigines. Het vertegenwoordigt holle buislengte van 1 tot 3 meter, aan de ene kant een mondstuk met een diameter van 30 mm. Het is gemaakt van hout of bamboestammen, je kunt vaak goedkope opties vinden die gemaakt zijn van plastic of vinyl.
Het verhaal van didgeridoo
Didgeridoo, of yidaki, wordt beschouwd als een van de oudste instrumenten op aarde. Australiërs speelden het toen de mensheid nog geen noten wist. Muziek was nodig voor het heidense ritueel van Korabori.
De mannen schilderden hun lichamen met oker en kolen, zetten verenversieringen op, zongen en dansten. Het is een heilige ceremonie waarmee de aboriginals met hun goden communiceren. Vergezeld van drummen, zingen en het lage gerommel van didgeridoo.
Deze vreemde instrumenten werden door de natuur zelf voor de Australiërs gemaakt. In tijden van droogte atten termieten de kern van eucalyptus weg, waardoor er een holte in de stam ontstond. Mensen hebben zulke bomen gekapt, gereinigd van de pens en een mondstuk gemaakt van was.
Yidaki kreeg brede verspreiding aan het einde van de twintigste eeuw. componist Steve Roach, op reis door Australië, raakte geïnteresseerd in een interessant geluid. Hij leerde het spel van de inboorlingen en begon toen de didgeridoo te gebruiken in zijn muziek. Anderen volgden.
Real fame-instrument bracht de Ierse muzikant Richard David James, het schrijven van het nummer "Didgeridoo", dat begin jaren negentig de Britse clubs veroverde.
Hoe didgeridoo te spelen
Het proces van het spel zelf is erg niet-standaard. Het geluid wordt verkregen als gevolg van de vibratie van de lippen, en vervolgens herhaaldelijk versterkt en vervormd, en gaat door de holte yidaki.
Eerst moet je leren hoe je op zijn minst enig geluid kunt uithalen. Zet het instrument voor nu opzij en repeteer zonder. Je moet proberen te snuiven als een paard. Ontspan je lippen en zeg "tpruuuu." Herhaal meerdere keren en let goed op hoe je lippen, wangen en tong werken. Onthoud deze bewegingen.
Neem nu didgeridoo in de hand. Breng het mondstuk strak aan op uw mond, zodat uw lippen erin zitten. De spieren van de lippen moeten zo ontspannen mogelijk zijn. Herhaal gerepeteerde tpruu. Snurk in de pijp en zorg ervoor dat het contact met het mondstuk niet verbroken wordt.
De overgrote meerderheid van de mensen in deze fase werkt niet. Of de lippen zijn te strak, of ze zitten los op het instrument of het snuifje is te sterk. Als gevolg hiervan is er helemaal geen geluid, of het blijkt te hoog te zijn, waardoor oren worden afgesneden.
In de regel moet je 5-10 minuten oefenen om je eerste notitie te publiceren. U zult onmiddellijk begrijpen wanneer didgeridoo een stem uitbrengt. Het gereedschap trilt aanzienlijk en de kamer zal worden gevuld met een doordringend gebrul uit je hoofd. Iets meer - en u zult leren hoe u dit geluid kunt ontvangen (het wordt genoemd dar) onmiddellijk.
Melodieën en ritme
Als je leert om vol vertrouwen te "zoemen", kun je ver gaan. Je kunt immers geen muziek maken van één buzz. Je kunt de toonhoogte niet veranderen, maar je kunt het timbre ervan veranderen. Hiervoor moet je de vorm van de mond veranderen. Probeer het tijdens het spelen zing verschillende klinkers, bijvoorbeeld "eee-oh-oh-jo-ee". Het geluid op hetzelfde moment zal aanzienlijk veranderen.
De volgende techniek is articulatie. Geluiden moeten worden toegewezen om op zijn minst een of ander ritmisch patroon te krijgen. Toewijzing wordt bereikt vanwege een scherpe luchtafgiftealsof je een medeklinker "t" klinkt. Probeer je eigen melodie-ritme in te stellen: "dat-dat-dat".
Al deze bewegingen worden uitgevoerd door de tong en de wangen. De positie en functie van de lippen blijven ongewijzigd: ze zoemen gelijkmatig, waardoor het instrument trilt. In eerste instantie zal de lucht die je hebt snel verdwijnen. Maar in de loop van de tijd zul je leren zuinig te zijn en een adem te halen gedurende enkele tientallen seconden.
Professionele muzikanten beheersen de zogenaamde techniek circulaire ademhaling. Hiermee kun je continu spelen, zelfs tijdens het inhaleren. Kortom, de essentie is als volgt: aan het einde van de uitademing moet je de wangen oppompen. Daarna worden de wangen verminderd, waardoor de restanten van de lucht vrijkomen en de lippen niet meer trillen. Tegelijkertijd wordt er een krachtige adem door de neus gemaakt. Deze techniek is vrij ingewikkeld en meer dan één dag hard trainen is nodig om het te bestuderen.
Ondanks zijn primitiviteit is didgeridoo een interessant en veelzijdig instrument. Muzikanten combineren het met etnische drums, harpen, fluiten en keelzang om betoverende meditatieve composities te creëren. Als je op zoek bent naar een nieuw, niet-standaard geluid in je muziek, kun je het misschien krijgen met dit oude instrument.
Laat Een Reactie Achter