Gioacchino Rossini
De maestro van negentiende-eeuwse operakunst werd door het publiek tijdens zijn leven herkend: elke nieuwe muzikale creatie werd gezien als de perfecte belichaming van melodie in de context van complexe dramatische en "lichtgewicht" komische plots. Gioacchino Rossini juichte de aristocratie toe, uitzonderlijke kunstfiguren zochten zijn vriendschap, de vorsten nodigde hem persoonlijk uit voor seculiere recepties en toonde gunst. In zijn leven was er een plaats van liefde en haat, creativiteit en melancholische crisis, enthousiasme en apathie, deugden en ondeugden. Terwijl de schaduwen volume creëerden, hielpen de onverzoenlijke innerlijke contradicties Rossini om muziek te maken die belangrijk werd voor vele generaties aan aanhangers van het classicisme.
Een korte biografie van Gioacchino Rossini en veel interessante feiten over de componist zijn te vinden op onze pagina.
Korte biografie van Rossini
Gioacchino Rossini werd geboren op 29 februari 1792 in het kleine havenstadje Pesaro. Het was deze schilderachtige plaats aan de Adriatische Zee die een toevluchtsoord werd voor ronddwalende musici, die de ouders waren van de toekomstige componist. Giuseppe Rossini speelde de hoorn in het orkest, zijn vrouw zong, had van nature een pure sopraan. Anna Gvidarini (nee) kon geen goede muzikale opleiding krijgen, alleen het aangeboren vermogen om aria's op het gehoor te leren, hielp haar om de positie van zanger van een provinciaal theater te behouden.
Uit de biografie van Rossini leren we dat toen Gioacchino zeven jaar oud was, zijn vader gevangen zat als een politieke gevangene: in een hectische tijd van verandering, toen Napoleon het grondgebied van Italië binnenviel, toonde Giuseppe zich als een vurige revolutionair en aanhanger van de oppositie. Hij steunde de Franse commandant, dus toen Oostenrijk zijn rechten in Noord-Italië herwon, stonden de rebellen en de rebellen achter de tralies en verhuisde zijn familie naar Bologna.
Nadat hij in 1800 was vrijgelaten, keerde Giuseppe terug naar zijn vrouw en zoon. Op dit moment probeerde Anna, in de mate van het mogelijke, actief het reeds gevormde vocale talent van haar kind te ontwikkelen. De jongen was getraind samenstellingenheeft lessen gevolgd sol-fa hebben religieuze mentoren. In de periode 1800-1808 manifesteren de eerste successen van de student in de creatie van werken voor koor en kwartet zich.
Op 18-jarige leeftijd schreef Rossini zijn eerste opera The Marriage Bills. De komische schets werd in korte tijd geschreven, de auteur werkte in Venetië op uitnodiging van een getrouwd stel, vrienden van zijn ouders. Bij zijn terugkeer met Bologna durfde Gioacchino alvast op nieuwe orders te hopen: zijn debuut was een groot succes en markeerde het verschijnen van een nieuwe naam op het toneel van het Italiaanse operahuis. Verwachtingen waren gerechtvaardigd: Rossini ontvangt voorstellen en begint met werken te schrijven met ongekend gemak en snelheid, die volledig voldoet aan de behoeften van een hebzuchtige aan de nieuwe premier.
De enscenering van de opera De kapper van Sevilla, die in 1816 in Rome werd gehouden, veranderde in een echte triomf. De componist bracht 3 weken door om een werk te creëren dat hem eeuwenlang verheerlijkte en de titel "Italiaans Mozart" schonk. De componist zelf verklaarde later dat hij 13 dagen nodig had om de partituur te schrijven. Het was een provocerende ervaring: de auteur gebruikte het werk van Pierre de Beaumarchais als een literaire basis, maar de plot van het eerste deel van de Figaro-trilogie werd al gebruikt om de opera Giovanni Paisiello te schrijven. Ondanks het feit dat de productie plaatsvond in 1782, herinnerden ze zich deze opera in muzikale kringen en waardeerden ze deze zeer. De première van de interpretatie van de Rossini-pen werd gekenmerkt door een schandaal en alleen de tweede uitvoering eindigde met een staande ovatie.
Een jaar later besefte Rossini duidelijk dat hij wilde creëren in een serieuzer genre dan buff. Hij werd in meer of mindere mate aangetrokken tot heroïsche en mythologische oriëntatie, historische onderwerpen, evenals literaire schilderijen, die de ware tragedie of het drama belichamen. Het resultaat van creatieve experimenten waren uitstekende opera's "Othello", "Moses in Egypt", "Mahomet II". In 1820 arriveerde de componist in Wenen en presenteerde de Oostenrijkse Bohemer een nieuwe opera "Zelmira". Ze wordt begroet met plezier en plezier.
Verlaat Wenen na een verblijf van twee jaar, Rossini gaat naar de Franse hoofdstad en vervolgens naar Londen. De brede erkenning en het succes geeft hem een gevoel van creatieve voldoening en het vermogen om muziek te schrijven volgens inspiratie, en niet in overeenstemming met het rigide tijdschema dat door de impresario is aangewezen. Iets meer dan zes maanden bracht Gioacchino Rossini door in de Britse hoofdstad. Hij verliet Misty Albion in de zomer van 1824, kwam naar Frankrijk om van daar naar Bologna te gaan. Een zeer commercieel voordelig voorstel dat werd ontvangen van een functionaris aan het koninklijk hof, dwong hem echter tot 1836 in Parijs te blijven. Tijdens deze periode creëerde Rossini het kenmerkende werk van William Tell in zijn werk. Deze opera bracht de componist de Orde van het Legioen van Eer, een onderscheiding van de Franse koning Charles X. Dit was echter niet het belangrijkste symbool van erkenning. Opera markeerde een soort revolutie in de operakunst, die erin bestaat het onderscheid tussen beelden en personages te creëren met behulp van muzikale expressieve middelen. Rossini slaagde erin de helden van de opera "af te schilderen" door middel van muzikale feesten, en niet alleen een orkestrale begeleiding van het bestaande libretto te creëren.
Ironisch genoeg was de grootste prestatie van Rossini op het operapodium ("William Tell" heeft een complexe structuur en voldoet niet aan eerder erkende canons) het begin van een periode van depressie. De oorzaak van de langdurige fase van de creatieve crisis zou de categorische afwijzing kunnen zijn van de veranderingen die plaatsvinden in de wereld en in de kunst. Rossini positioneerde zichzelf als een man ver van de politiek. Het was moeilijk voor hem om te accepteren dat sommige percelen belichaamd in klassieke werken het publiek misschien niet zouden "bereiken" vanwege beperkingen opgelegd door het politietoezicht. Aan de andere kant waren er in de kunst ook behoorlijk wat veranderingen die vergelijkbaar waren met de revolutie: het classicisme maakte geleidelijk plaats voor romantiek, wat voor Rossini de noodzaak betekende om de stijl te veranderen en zich aan te passen aan de tijdgeest. Bijna 20 jaar lang woonde de componist in zijn geboorteland Italië, waar hij les gaf in het onderwijs. Hij bleef trouw aan zichzelf en zijn persoonlijk wereldbeeld, hij bleef zich verbeteren in een duidelijke en vertrouwde klassieke richting.
In 1855 keerde Rossini terug naar Parijs. In de Franse hoofdstad was hij enorm populair, hij was een graag geziene gast bij sociale evenementen. De 'briljante' van de Italiaanse opera rustte terecht op zijn lauweren, maar werd af en toe de dirigent. In de herfst van 1868 stierf Gioacchino Rossini aan een langdurige ziekte in verband met darmaandoeningen. Op de laatste reis werden genieën met lof uitgevoerd: het orkest voerde belangrijke afleveringen uit van beroemde werken, wat overeenkomt met de gemoedstoestand van de rouw. De componist werd begraven binnen de grenzen van de necropolis van Pere Lachaise. Pas in 1887 werden de assen naar Florence getransporteerd. Volgens de wil van de meester ging zijn enorme fortuin naar zijn geboortestad Pesaro, zodat het geld later zou worden gebruikt om muziekonderwijsinstellingen te ontwikkelen en jonge talenten te ondersteunen.
Het persoonlijke leven van Gioacchino Rossini
Tot ongeveer 23 jaar oud, gaf Rossini zijn vluchtige passies de voorkeur aan een serieuze roman. Hij had veel minnaressen, van wie de meesten capabele vocalisten waren. Eén zo'n affaire redde zelfs het leven van de componist. In 1812 was het grondgebied van Noord-Italië onderworpen aan het gezag van Napoleon. De Franse keizer, die zich voorbereidde op een campagne in Rusland, verklaarde de totale demobilisatie. Rossini was vatbaar voor hoger beroep, en alleen de voorspraak van zijn meesteres redde de componist van de onvermijdelijke dood op het slagveld van de Rus, waar in totaal ongeveer 90 duizend Italianen stierven. Maria Markolini, die invloed had op de jongere broer van de ambitieuze leider van het Franse leger, bleek een goede fee te zijn.
Biografie van Rossini zegt dat Rossini in 1815 een vrouw ontmoette die later zijn wettige echtgenote werd. De uitverkorene was Isabella Kolbran, die op het moment van haar kennismaking met het opera-genie in verbinding stond met de ondernemer die samenwerkte met de opera in Napels. De liefdesdriehoek duurde niet lang. Gioacchino en Isabella trouwden in 1822. Het gezinsleven was aanvankelijk in harmonie. Op zoek naar zijn geliefde om op het podium te schitteren, richt Gioacchino zich volledig op het schrijven van opera's, waarbij de belangrijkste vrouwelijke zangpartijen bedoeld zijn voor sopranen. Isabella nam de hoofdrol in de productie van "Elizabeth, koningin van Engeland", verscheen in het beeld van Desdemona in een opera geschreven in de tragedie van Shakespeare, probeerde de rol van de nimf in "Virgin Lake", was betrokken bij de eerste rollen in de opera's van Armida en Semiramide.
Moeilijkheden begonnen toen de zanger snel haar stem begon te verliezen. Na in een langdurige depressie vervallen te zijn, probeerde de getalenteerde diva te worstelen met het verlies van de mogelijkheid van professionele realisatie op destructieve manieren. Een vrouw verslaafd aan drinken en gokken, troost vinden in denkbeeldige vergetelheid en schadelijke passies. Het huwelijk ging uit elkaar.
In 1837 kondigde de maestro zijn afscheiding van Isabella aan. Olympia Pélissier werd zijn nieuwe levenspartner, Rossini had haar al 15 jaar ontmoet, maar adverteerde deze verbinding niet. Een vrouw met een wazig, twijfelachtig verleden was een echte vriend van de componist en in 1846 trouwde zij met hem. In de Olympia-samenleving kreeg de componist het nodige comfort, morele steun, steun. Deze vrouw worstelde actief met aanvallen van de depressieve, depressieve toestand van haar man en zocht in alle opzichten naar hem om terug te keren naar actieve creatieve activiteit. Het was op haar dringende aanbeveling dat Rossini halverwege de jaren vijftig uit Italië naar Parijs verhuisde.
De verhuizing markeerde een nieuwe pagina in het leven, het werd niet gemarkeerd door de creatie van nieuwe opera's, maar de componist vond de kracht om de inspiratie te vinden voor het schrijven van de cyclus van elegante toneelstukken. Works for piano "Vier voorgerechten en vier desserts" uit de compilatie met de bedrieglijk sombere naam "Sins of old age" werd de muzikale belichaming van de twee passies van de auteur tegelijk: tot lekker eten en klassieke lichte muziek in een niet-strikt formaat. Olympia was met haar man tot zijn laatste dagen. Rossini stierf in 1868 in haar armen
Interessante feiten over Gioacchino Rossini
- Begin 1816 gaf de leiding van het Romeinse theater Argentinië de opdracht aan de componist om een nieuwe opera te maken, de première zou worden getimed tot de opening van het jaarlijkse carnaval. Rossini heeft verschillende libretto-opties ter goedkeuring voorgelegd, maar ze werden allemaal om politieke redenen afgekeurd. De deadline was strak, in een haast besloot Rossini om te beginnen met het compileren van de komedie "De kapper van Sevilla, of Vain Precaution." Wetend dat de opera voor de komedie al bestaat, wendde de componist zich tot zijn auteur Giovanni Paisiello om toestemming om het thema in een vergelijkbaar genre te gebruiken. Een bejaarde Italiaan stond het jonge talent toe om aan het stuk te werken, er zeker van dat Rossini op een onvermijdelijke mislukking zat te wachten. Arrogante verwachtingen werden niet vervuld.
- De première van de "Kapper van Sevilla"gaf aanleiding tot een schandaal.In de eerste rijen in de audiëntiezaal werden enthousiaste fans van Paisiello gehuisvest.Vanaf het begin waren ze van plan de productie te dwarsbomen, in de loop van de actie lachten ze luid, schreeuwden en uiteindelijk gaven ze de kat vrij op het podium.Russini was geschokt. naar het hotel, waar hij zichzelf opsloot in zijn kamer en niemand in het appartement liet.
- De tweede productie van "De kapper van Sevilla" bekroond met triomf. Het publiek applaudisseerde en eiste de auteur op het podium. Rossini echter, beledigd en beledigd, verscheen niet voor het publiek, ondanks verzoeken, overtuigingskracht en impresario van de impresario.
- In 1817 markeerde Rossini, die zich reeds als een meester van opera-buff had gevestigd, in zijn werk de wens om meer complexe dramatische werken te schrijven. De Thieving Magpie was een feitelijke bevestiging. De opera, gemaakt om te bestellen, moest klaar zijn voor de termijn die in het contract is aangegeven. Rossini trok het schrijven van de score echter tot het laatst; toen het ongeduldige, uitgeput door de draden, de componist in de studeerkamer op slot deed en een bewaker bij de ingang zette. De auteur heeft alleen vrijheid gevonden en is volledig klaar met werken. Rossini had een hekel aan de noodzaak om de deadline met heel zijn hart te halen, maar hij erkende dat zij het was die de geïnspireerde geest provoceerde.
- Volgens de biografie van Rossini bracht de componist in 1819 zijn opera "Thieving Magpie"in het geboortedorp van Pesaro, tijdens de actie in het toneel, begingen verschillende mensen uit het publiek een schandaal, ze gedroegen zich uitdagend, schreeuwden, floepen, dreigden met wapens." Rossini was zo bang dat hij het theater in een mum van tijd verliet, met het begin van de schemering de stad verliet en nooit meer werd gepresenteerd in een klein thuisland, hun creaties.De reden voor deze 'sabotage' bleek de wispelturige ex-vrouw van King George IV te zijn, wiens macht zich uitstrekte over Ierland, Hannover en het Verenigd Koninkrijk.De onbeduidende persoon die zich in die tijd stevig in Italië vestigde, nodigde herhaaldelijk R uit ssini een bezoek aan uw salon, maar hij weigerde, gevoel extreme afkeer voor narcistische onwetende dame. Het doorbreken van de enscenering van Rossini in Pesaro werd het idee beledigd Princess, die royaal franje schandaal organisatie betaald.
- In 1822 vond de tekenvergadering van de Italiaanse maker met de Duitse componist Ludwig van Beethoven plaats. Rossini werd in die tijd 30, zijn tegenhanger - 51. Beethoven had in die tijd al gehoorverlies geleden, maar verdrietige omstandigheid had geen invloed op zijn kennis van de wereld van de muzikale kunst en zijn vermogen om te componeren. De Duitse pianist raadde Rossini nadrukkelijk aan om niets te schrijven behalve komische opera's, want al het andere zou onveranderlijk geweld tegen zijn aard zien. Met dit Beethoven zeer gewaardeerd De kapper van Sevilla en opgemerkt: dit werk zal het toneel niet verlaten zolang de Italiaanse opera bestaat als een fenomeen.
- De ontmoeting met Beethoven in de Oostenrijkse hoofdstad maakte Rossini tot diep in zijn ziel en wekte een hele reeks uiteenlopende emoties op. Ten eerste was de Italiaan onaangenaam verrast: de geniale componist ziet er volkomen rommelig uit en leeft in bescheiden omstandigheden die aan de rand van de armoede grenzen. Ten tweede raakte Dzjoakkino de woorden sterk aan dat hij a priori geen serieuze muziek kan maken, vanwege een gebrek aan opleiding, en niet toestaat om de diepte van het ware menselijke drama te laten zien. Rossini vertoonde geen beledigingen en teleurstellingen in het gesprek, maar hij herinnerde zich de woorden en probeerde op elke manier om zichzelf en de hele muzikale gemeenschap het tegenovergestelde te bewijzen, waarbij hij voortdurend inbreuk maakte op historische en mythologische onderwerpen die ingewikkeld waren in drama.
- Het gevoelige en overdreven achterdochtige temperament van de componist manifesteerde zich in verschillende situaties gedurende zijn hele leven. Hij ontkende intuïtief en accepteerde geen technische vooruitgang, waarvan de demonstratie de componist in een toestand van verdoving, schok, ernstige schok stortte. Een dergelijke reactie ontstond toen Rossini door water gedwongen werd de afstand tussen het continent en de Britse eilanden te overbruggen. De componist bereikte Engeland op een stoomboot, en bij aankomst bracht hij een week in bed door, verwijzend naar de sterkste ongesteldheid: de zeecruise maakte de maestro zo bang. Rossini verliet Londen met de vaste intentie om daar nooit meer terug te keren, ondanks de hoge honoraria, waardering en dankbaarheid van het publiek, waaronder vertegenwoordigers van de koninklijke dynastie. Reizen met de trein, uitgevoerd in de jaren 40, had ook onaangename gevolgen voor de kwetsbare psyche van de componist.
- Toen hij over de drempel van het 40-jarig jubileum stapte, stortte Rossini zich in de afgrond van een stroperige, langdurige depressie. Hij bleef werken, maar keerde niet terug naar het operagenre. Zijn gezondheid verslechterde, talloze kwalen overschaduwden zijn leven serieus en stonden hem niet toe zijn gebruikelijke manier van leven te leiden. Rossini leed aan slapeloosheid, terwijl hij klaagde over apathie en slaperigheid. Hij werd geplaagd door hoofdpijn en periodiek verergerende ziekten die verband hielden met verstoorde darmproblemen. Op een gegeven moment ging de componist helemaal met pensioen, maar af en toe zat hij aan de piano en speelde hij liever in ingetogen licht. De echtgenoot merkte herhaaldelijk op: hij was alleen en huilde.
- In 1860 werd Rossini gehost Wagner, de componist, wiens werk de Italiaan pathetisch vond en niet verstoken van semantische en structurele tekortkomingen. De dialoog tussen de twee muzikanten speelde zich af in zeer grote kleuren, beiden beknibbelden niet op de vleiende uitdrukkingen. Rossini was echter deels sluw, in gesprekken met goede vrienden merkte hij dat elke interessante, vanuit het oogpunt van muzikale arrangementen, aflevering in Wagner's werken wordt voorafgegaan door een uur van overdreven slechte muziek. Однажды Россини признался, что партитуры Вагнера лучше исполнять снизу вверх, а не в оригинальном порядке.
Творчество Россини
"Итальянский Моцарт" создал 32 камерных произведения, 14 альбомов вокальных и инструментальных пьес, в отношении духовной музыки наибольшую популярность обрела "Маленькая торжественная месса" и "Stabat Mater". Однако известность и признание настигли композитора в качестве автора опер.
Gioacchino Rossini schreef 39 opera's, waarvan er 27 werden gemaakt in de vruchtbare periode van 1812 tot 1819. Het gemak, de overheersing van liedmotieven karakteriseren werken die in het komische genre zijn gecreëerd. Het muzikale ontwerp van de beelden, doordachte structuur, dynamiek in de reflectie van de acties beschrijven de opera's van dramatische en heroïsche oriëntatie ten opzichte van de plot. De persoonlijke benadering van de auteur tot het werk was duidelijk nauw verbonden met de veranderende aard van het publiek. Rossini vond dat hij moest reageren op de onuitgesproken voorkeuren van de luisteraars, die tegen het midden van de XIXe eeuw merkbaar loyaler waren geworden aan het libretto in de stijl van de romantiek, de klassieker die zo geliefd was bij de Italiaan, geleidelijk gedegradeerd tot het secundaire plan.
Een onderscheidend kenmerk van het werk van Rossini is, naast de fenomenale snelheid van werken, de neiging om te lenen. De auteur bracht vaak melodieën uit de ouvertures en andere delen van de opera over van het ene werk naar het andere en voerde ze meesterlijk in de algemene context, zodat ze herkenbaar bleven, maar een volledig originele 'lezing' kregen. Fragmenten uit de ouverture tot de opera De Touchstone bleek in de opera Tancred te zijn en de inleiding tot Aurelianus in Palmyra is voltooid, aflopend van het laatste deel van de ouverture van De kapper van Sevilla. Rossini legde een dergelijke omstandigheid uit door het feit dat hij probeerde de beste fragmenten uit zijn hergebruik te redden, die aanvankelijk waren opgenomen in de onsuccesvolle, naar zijn mening, scores.
Rossini wordt de meester van de ouvertures genoemd. Hij creëerde unieke muzikale meesterwerken in een heldere, altijd werkende formule: een langzame start, eenvoudige gedenkwaardige motieven, een toename van de dynamiek, een heldere climax door een expressief crescendo. In dit opzicht ontwikkelde de weigering om de sonatastructuur strikt te volgen ten gunste van de vrijheid om uitdrukkingsmiddelen te gebruiken zich tot een win-winstrategie, die een soort maestrohandschrift beschrijft.
Rossini breidde onvermoeibaar de grenzen van zijn eigen talent uit, niet gijzend te willen blijven aan één genre. Zijn belangrijkste rivaal was tijd: hij stormde onverbiddelijk naar voren en genereerde nieuwe trends en talenten die bij hem pasten. Moeilijk om vooruitgang waar te nemen, Rossini kon zijn genie niet verzoenen met de dynamische en veranderende wereld. De retraite werd zijn 'gootsteen' en hijzelf veranderde in een parel, een zeldzame, unieke, oogverblindende glans die in de loop van de jaren niet vervaagde.
Rossini's muziek in de bioscoop
Biografie van Gioacchino Rossini vormde de basis van verschillende films. In 1942 presenteerde regisseur Mario Bonnar de film "Rossini", waar de hoofdrol naar Lamberto Picasso ging. De gebeurtenissen beslaan de meest intense periode van het leven van de componist, in verband met de verhuizing naar Napels en de kennismaking met de performer Kolbran, die voorbestemd was om zijn eerste vrouw te worden.
In 1991 maakte Mario Monicelli de film "Rossini! Rossini!", Waar het beeld van de meester Sergio Castellitto belichaamde. Het muzikale drama toont de componist in zijn oude jaren, het verhaal ontvouwt zich in het formaat van de memoires van de meester over een verre jeugd, stormachtige jeugd en vruchtbaar werk. In 1996 werd de Ghost Rossini-tape van David Devine uitgebracht.
De opera "De kapper van Sevilla" werd opgenomen in 1947, 1954, 1959, 1972, 1988 en 2011. Rossini's muziek wordt gespeeld in hedendaagse Russische tv-shows "Kitchen", "Interns", "Zaitsev +1", evenals in de Franse komedie "The Bear and the Doll" (1970) over een bescheiden provinciale musicus en zijn noodlottige ontmoeting met een wispelturige schoonheid.
Duitse dichter Heinrich Heine gebeld Gioacchino Rossini "the sun of Italy", wijzend op de uitzonderlijke rol die de briljante componist heeft gespeeld bij de ontwikkeling van de operakunst van het land. Buiten zijn geboortestaat werd Rossini gezien als een zeer mysterieus persoon en een getalenteerde auteur van komische en heldhaftige opera's, met als kenmerk de ongelooflijke melodie van vocale en instrumentale delen. Zijn muziek verliest geen relevantie. Na verloop van tijd heeft een creatieve nalatenschap, zoals een goede wijn, waarvan de meester een echte kenner was, een 'uithoudingsvermogen' waardoor je de grootsheid van de geniale schepper beter kunt voelen.
Laat Een Reactie Achter