R. Schumann "Kinderscènes": geschiedenis, inhoud, interessante feiten

R. Schumann "Kinderscènes"

Robert Schumann. De naam van deze prominente Duitse romantische componist, die terecht een grote muzikale dichter wordt genoemd, is gegraveerd in gouden letters in de geschiedenis van de cultuur. Met geluiden kon hij elke foto zo schilderachtig schilderen dat de beelden echt werden nagebootst in de verbeelding van het publiek. Maestro schreef zijn meesterwerken in verschillende genres, maar zijn pianowerken, die hij graag combineerde in cycli, zijn van bijzondere waarde. Een van die kleine encyclopedieën van de verbazingwekkende Schumann-stijl is de 'Children's Scenes' - een reis van een volwassene naar de ontroerende wereld van de kindertijd.

Geschiedenis van de schepping

1838 in het leven Schumann was behoorlijk verzadigd. In die tijd, toen hij de auteur was van een groot aantal originele werken, die helaas niet door iedereen werden gewaardeerd, besloot hij een tijdje naar Leipzig te verhuizen vanuit Leipzig om daar zijn nieuwe muziekwerk te publiceren. Tegelijkertijd bouwde hij grootse plannen voor de toekomst en om zich op de een of andere manier af te leiden van de droevige gedachten die werden veroorzaakt door de scheiding van zijn geliefde Clara Vick, was Robert voortdurend bezig met creatief werk.

Zo verscheen in het voorjaar van dat jaar de pianocyclus "Children's Scenes" - de geschiedenis van de opkomst daarvan komt duidelijk tot uiting in een van de boodschappen van de componist aan zijn vriendin. Robert schreef Clara dat al zijn gedachten alleen gevuld zijn met herinneringen aan haar. Kijkend naar de romantische momenten van hun relatie, werd hij geïnspireerd door haar woorden dat hij zich soms als een kind gedraagt. Deze teruggeroepen verklaring drukte de componist het idee in om een ​​cyclus te creëren, later "kinderscènes" genoemd. Aanvankelijk componeerde hij dertig kleine grappige stukken, maar koos er slechts dertien uit. Schumann schreef aan Clara dat deze miniaturen niet voor kinderen gemaakt zijn, maar voor volwassenen, als een herinnering aan hen voor een gelukkig zorgeloos seizoen. Hij zei dat tijdens het werken aan miniaturen, memorabele momenten steeds weer opkwamen toen hij acht jaar geleden naar zijn leraar Friedrich Wieck kwam en met zijn kinderen Klara en Alvin met enthousiasme speelde.

De cyclus "Children's Scenes" werd in 1839 door de componist aan de pers gegeven in de Leipzig-uitgeverij "Breitkopf en Hertel". Schumann heeft in een begeleidende brief aan de uitgever zijn wens geuit om de collectie aantrekkelijk vorm te geven, aangezien spelen die licht zijn en toegankelijk qua inhoud een goed cadeau kunnen zijn.

Toen Clara de "kinderscènes" ontving en kende, zag ze ze als een andere muzikale erkenning van Robert in haar liefde. Als reactie bedankte het meisje haar getalenteerde gekozen persoon en bewonderde ze oprecht de inhoud van een geschenk dat erg waardevol voor haar was.

Interessante feiten

• Clara Vic's vader was tegen het huwelijk van zijn dochter met Robert Schumann, maar jongeren, tegen de zin van de ouders, waren in het geheim in 1837 verloofd.
• Schumann componeerde zijn cyclus "Children's Scenes" als een geschenk aan zijn toekomstige vrouw, Clara Vic. Aanvankelijk noemde de componist de verzameling "Easy Pieces" en voegde de titels van de toneelstukken pas toe nadat hij klaar was met het componeren van de laatste miniatuur.
• Robert Schumann en Clara Wieck hadden acht kinderen. De componist hield heel veel van hen en was een goede vader, misschien heeft hij daarom in zijn werk veel aandacht besteed aan het schrijven van werken voor de jongere generatie.
• Dromen "- het toneelstuk, dat zeven is genummerd in de serie" Kinderscènes ", is een van de beroemdste werken van Schumann. Haar melodie is zo ontroerend dat het koor elk jaar een minuut stilte speelt op de dag van de overwinning van de Sovjetmensen in de Tweede Wereldoorlog. Bovendien werd de compositie met succes gebruikt door regisseur Clarence Brown in de film "Song of Love" uit 1947, die vertelt hoeveel obstakels overwonnen moesten worden door de beroemde pianist Clara Wik en de beginnende componist Robert Schumann n de weg naar geluk.
• Van de dertig toneelstukken die Schumann schreef, vormden er slechts dertien de cyclus "Kinderlandschappen". De resterende miniaturen werden later opgenomen in de verzamelingen 'Lijsten van het album' en 'Gekleurde folders'.

De inhoud

In de cyclus "Children's Scenes" zijn dertien miniaturen van uiteenlopende aard opgenomen, waarin Robert Schumann alles wat er bij een persoon in zijn kindertijd gebeurt nauwgezet afschildert: zijn leuke en belangrijke activiteiten, vreugde en verdriet.

1. "Over vreemde landen en mensen" (Von fremden Ländern und Menschen). Het stuk, geschreven in G-groot en in een eenvoudige driedelige vorm, is zeer zachtaardig, maar tegelijkertijd optimistisch. Een beetje trieste intonatie verschijnt alleen in het middengedeelte.
2. "Funny Story" (Kuriose Geschichte). De energieke, krachtige muziek geschreven in D groot, ondanks zijn driedelige grootte, lijkt op een mars van sprookjesachtige personages. Soms verschijnt er een lyrisch beeld, maar dit duurt niet lang, zoals een verandering van stemming bij een kind.
3. Het spel van domme gekheid "(Hasche-Mann.) Ondanks de kleine tonaliteit, is de compositie zo enorm van aard dat het in één adem wordt waargenomen. Het geeft een heel levendig beeld van het vurige spel van kinderen.
4. "Het smekende kind" (Bittendes Kind). Een zeer zachte en expressieve melodische lijn schildert schilderachtig degene over wie het in de titel van het stuk wordt genoemd.
5. "Compleet genot" (Glückes genug). Het spel geeft een gevoel van plezier en een staat van gelukzaligheid uit iets buitengewoons goeds.
6. "Belangrijk incident" (Wichtige Begebenheit). De muziek van een majestueus personage beeldt een plechtige gebeurtenis af: alsof het sprookjesachtige koningshuis tijdens de vakantie de inwoners van hun staat begroet.
7. "Dreams" (Träumerei) Dit is het meest populaire stuk uit de cyclus, dat vaak wordt opgenomen in het programma van verschillende concerten. Zachte en ontroerende muziek heeft een charmante indruk op het publiek.
8. "Bij de open haard" (Am Kamin). De contemplatieve muziek van het werk maakt een ontroerend beeld: een volwassene en een kind, zittend bij de open haard, kijken vrolijk naar het vlammenspel op het brandende hout.
9. "Rijden op een houten paard" (Ritter vom Steckenpferd). De muzikale geluiden van de miniatuur brengen levendig het karakter van het plezier dat alle jongens graag spelen.
10. "Bijna serieus" (Fast zu ernst). Een zeer expressieve melodie, gekenmerkt door een mysterie, creëert een sfeer van kalmte en vrede.
11. "Scare" (Fürchtenmachen). Het begint allemaal met een kalm lyrisch thema en plotseling barst plotseling een contrasterende episode uit, alsof het iemand echt wil laten schrikken. Dit wordt verschillende keren herhaald.
12. "In slaap gevallen kind". (Soort im Einschlummern). Melancholische melodie die klinkt als een slaapliedje, een kind lui maakt.
13. "Dichter zegt" (Der Dichter spricht). De dichter reflecteert over de zin van het leven en over hoe verschillende oordelen in de jeugd en in de volwassenheid zijn.

"Kinderscènes" - deze pianocyclus Robert Schumannbestaande uit dertien kleine toneelstukken, toont levendig de muzikale verbeelding van de componist op het hoogtepunt van zijn creatieve volwassenheid. Deze charmante miniaturen kunnen worden omschreven als muzikale essays waarin het genie van Schubert zijn volle expressie vond.