L. Beethoven "Naar Elise"
Soms denken we niet eens aan het feit dat bekende en geliefde muziekwerken soms een moeilijke geschiedenis hebben en hun uiterlijk vele geheimen en mysteries omvat.
Dit kan te wijten zijn aan de geschiedenis van het schrijven, met de plotselinge ontdekking van een lang verloren gegaan manuscript en soms met de titel. Een van deze werken is voor iedereen letterlijk bekend - het is het pianospel van L. Beethoven "To Elise". Dit is trouwens niet het enige dergelijke geval in de werken van de componist. "Moonlight Sonata" is helemaal geen maanlicht, en Beethoven zelf was waarschijnlijk erg verrast om te horen dat het werk die naam heeft. Waarom zijn er verrast, kennen zijn explosieve aard! De meester zelf besloot om een "Sonate in de geest van fantasie" te schrijven en deze op te dragen aan een andere lieveling, Juliet Guchchardi. De naam "Moonlight" werd hem gegeven door zijn vriend Ludwig Relsta.
De geschiedenis van het miniatuurwerk "To Elise" van Beethoven en de inhoud van het werk staan op onze pagina.
Het verhaal van de creatie "To Elise"
Het is opmerkelijk dat de pianominiatuur "To Elise" met recht het beroemdste werk van Beethoven kan worden genoemd. Oorspronkelijk had de componist haar de titel Bagatelle No. 25 in A minor, de naam "Für Elise" was slechts een ondertitel. Wat veroorzaakte zo'n populariteit? Allereerst is het verbonden met het brede gebruik van het stuk bij het leren pianospelen. Het is opgenomen in het verplichte programma in muziekscholen. Bovendien kon een mooi, sonore en tegelijkertijd niet ingewikkeld werk niet onopgemerkt blijven en werd het meteen verliefd op het publiek.
Het stuk werd gepubliceerd in 1867, slechts 40 jaar na de dood van Beethoven zelf een onderzoeker van zijn werk. Men gaat ervan uit dat het werk in 1810 is gemaakt. Het was tijdens deze periode dat zijn andere meesterwerk, de Egmont Ouverture, werd gemaakt, waarvan de contour werd geschreven op hetzelfde vel papier als de bagatel.
Maar terug naar het belangrijkste raadsel van het werk "To Elise." Het is bekend dat hij werd ontdekt door musicoloog Ludwig Zero, die de biografie van de meester bestudeerde. Een mysterieuze inscriptie was zichtbaar op een stuk papier - de inwijding van een zekere Elise van L.V. Beethoven. Maar wie is deze mysterieuze vreemdeling en welke rol speelde ze in het leven van een genie? Misschien is dit dezelfde verre geliefde of een nieuwe passie van de grote symfonist in de liefde?
Sinds de ontdekking hebben veel onderzoekers onvermoeibaar aan het werk gewerkt. Dus in 2009 zei Luca Chiantore, die al acht jaar betrokken was bij dit werk, dat deze versie niets met de componist te maken heeft. Onvoorwaardelijk, het thema en de tonen zelf behoren tot de pen van de maestro, hierin bestaat geen twijfel. Luka Chiantore zei dat het blad met de mysterieuze toewijding nooit heeft bestaan. Iets eerder, in 1923, stelde een andere onderzoeker, Max Unger, een versie voor waarin het werk was gericht aan de wijkmeester Teresa Malfatti von Rohrenbach zu Dezza, in wie hij verliefd was. Luvig Zero interpreteerde het schrijven op de manuscripten abusievelijk zonder het handschrift te begrijpen. Ter bevestiging hiervan gaf zij aan dat zij het was die deze aantekeningen lange tijd had.
Een andere musicoloog, Martin Kopitz, zei dat "To Elise" was gericht aan zanger Elizabeth, die de zus was van zijn goede vriend. Een interessante versie heeft ook een plaats om te zijn, net als alle anderen.
Dus wat Nog steeds niet verward in talloze Elizabeth? Al deze versies werden weerlegd door een Canadese onderzoeker Rita Steblin, die na onderzoek van het beschikbare materiaal tot de conclusie kwam dat het een kwestie is van Eliza Barensfeld, een student van Teresa Malfatt zelf. Ze had geweldige vocale vaardigheden en begon al vroeg concerten te geven, en Beethoven droeg het stuk op aan deze leerling om Teresa tevreden te stellen.
Wie van de vele onderzoekers van Beethoven's leven en werk 100% gelijk heeft, kan niemand met zekerheid zeggen, op dit moment zijn alle musicologen geneigd om naar de versie van Rita Steblin te gaan. Als dit waar is, kregen alle talrijke studenten van alle muziekscholen voor kinderen, waarvan de verplichte programma's deel uitmaken van "K Elise", een nieuwe impuls gekregen om dit werk te bestuderen, omdat het stuk is geschreven en opgedragen aan hun leeftijdsgenoten.
"To Elise" - opmerkingen:
Download bladmuziek
Download bladmuziek
Inhoud "Naar Eliza"
De grootste virtuoos die al zijn tijdgenoten schudde met de kracht van improvisatie, Beethoven beheerste de piano perfect. Het is opmerkelijk dat als het symfonische werk voor de componist een bol van voornamelijk monumentale, majestueuze ontwerpen was, dan probeerde Beethoven in zijn pianowerken het innerlijke leven van een persoon te weerspiegelen, doordringend in de wereld van zijn gevoelens en ervaringen, zelfs de meest geheime. Het is in deze werken dat de maestro praktisch heeft uitgedrukt wat hij voelde. De pianomuziek van de componist kan zijn dagboek worden genoemd, waarin hij ijverig waarnemingen van het leven en natuurlijk ervaringen heeft vastgelegd.
Sprekend over de inhoud van het stuk "To Eliza" is het vermeldenswaard dat tijdens de periode van zijn creatie de teksten van Beethoven vaker in de tekst van gevoelens doordringen. Het zijn deze spirituele ervaringen die gehoord kunnen worden in zo'n kleine maar belangrijke compositie.
Laten we proberen het te demonteren, zodat het duidelijk is wat Precies wilde zeggen. Hier moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat de vorm van het stuk rondo is (uit het Italiaans.) In dit geval wordt het hoofdthema (refrein) afgewisseld met afleveringen die meestal altijd een iets ander karakter hebben. Denk nu na, welk woord zou het hoofdthema volledig beschrijven? Luister, misschien liefde? Misschien is het gewoon zo tekstueel, zachtjes, de componist stelde zich voor hoe hij wordt herkend in de gevoelens van zijn verre geliefde. En hoe zit het met het tweede thema, aflevering? Ze heeft al een iets ander karakter en het was beter om het te vergelijken met de hoop op wederkerigheid of de vreugde van het anticiperen op een vroege ontmoeting met haar geliefde. Ben je het daarmee eens? Het hoofdthema komt weer terug, en daarmee de gevoelens van de componist.
Het derde thema barst open in compleet nieuwe intonaties en stemmingen. Dit zijn niet de oude teksten, maar de kwellingen, de mentale angst van de metgezel en de onvermijdelijke scheiding. Het stuk eindigt met de terugkeer van het hoofdthema - liefde, maar het wordt al enigszins anders ervaren.
Verrassend, als je dit werk voelt, kun je je storten op de geheime pagina's van Beethoven's leven, zijn gevoelens horen die hij had voor zijn geliefde en de persoonlijke gevoelens van de componist voelen over zijn onbeantwoorde liefde.
Populaire verwerking en uitvoering "To Elise"
Natuurlijk trok zo'n populair werk constant artiesten uit verschillende landen en tijdperken aan. Een groot aantal interessante uitvoeringen en originele behandelingen zijn bewaard gebleven.
Een bekende Nederlandse band, Shocking Blue, gebruikte bijvoorbeeld de compositie van Beethoven in hun single 'Broken heart', dat in het album uit 1972 was opgenomen.
Een interessante heavy metal-bewerking werd uitgevoerd door het Duitse team Accept, dat het in 1985 presenteerde. Even later presenteerden de Noorse artiesten, bekend als Dimmu Borgir, hun coverversie van deze compositie, uitgevoerd in dezelfde stijl.
Veel muziekfans werden verliefd op de bluesversie van "To Elise", opgenomen door Wolf Hoffmann in 1997.
Speel moderne verwerking:
Accepteer Fur Elise (Metal Heart) (luister)
Shocking Blue - Broken Heart (luister)
Wolf Hoffmann (luister)
Een van de klassieke versies, het meest populair bij muziekliefhebbers, was de uitvoering van het spel van de Amerikaanse pianist van Oekraïense origine, Valentina Lisitsa, in Londen in 2012, samen met het Philharmonic Orchestra. Samen met het orkest werd Bagatel in 2010 opgevoerd door Georgy Cherkin, en deze versie heeft ook brede erkenning gekregen van een groot publiek. Je kunt de uitvoering "To Eliza" van Alexander Malkus niet negeren.
Let maar op, een en hetzelfde werk, waarin geen enkele noot is veranderd, klinkt heel anders en toont volledig nieuwe kanten van de ziel van de grote meester!
Niet elke componist heeft zo'n werk, dat letterlijk in elke uithoek van de wereld bekend is. Dit kleine pianostuk kan veilig het visitekaartje van Beethoven worden genoemd, wat ons een heel andere componist laat zien, geen hervormer, maar een gevoeliger romanticus. Je moet het ermee eens zijn dat veel afgestudeerden van muziekscholen, ongeacht welk instrument ze spelen, graag de eerste maten van dit stuk spelen, maar niet allemaal vermoeden ze de diepte van gevoelens en het drama van persoonlijke componisten achter elke noot van bagatelles.
Laat Een Reactie Achter