A. Scriabin Symfonische gedichten: geschiedenis, video, inhoud, interessante feiten

A. Scriabin Symfonische gedichten

Gedurende zijn hele leven geloofde Alexander Nikolajevitsj Scriabin dat kunst de aanzet was tot de transformatie van de mens en het universum. Zijn muziek is een weerspiegeling van de filosofische concepten van de Zilveren Eeuw, een tijd waarin mensen nieuwe spirituele oriëntaties creëerden en op zoek waren naar nieuwe, innovatieve vormen voor zelfrealisatie in de kunst. Een eigenaardig begrip van de wereld en zijn apparaat vond uitdrukking in de symfonische werken. Het grandioze "Gedicht van Extase" en het gedicht van vuur "Prometheus" is een filosofie uitgedrukt in klanken en symbolen. Het is grenzeloos, net als de ruimte, muziek die de luisteraar betovert.

Gedicht van vuur "Prometheus". Geschiedenis en muzikale kenmerken

Lange tijd woonde Scriabin in het buitenland, in 1910 was er een langverwachte terugkeer naar zijn vaderland. In Moskou licht Alexander Nikolayevich het idee op om het "Gedicht van Vuur" te creëren. Aanvankelijk was de componist van plan om het werk tot het voorjaar af te maken, maar vanwege zijn touring door de steden in de Wolga-regio, vergezeld door het orkest van S. Kusevitsky, moest hij het maken van een score uitstellen tot de nabije toekomst. De reis duurde tot de zomer, waarna de auteur weer aan het werk kon. Hij componeerde tot de herfst krachtig een gedicht.

In de inzending Scriabin De première was een massale en betoverende show. Multipliciteit werd uitgedrukt in de begeleiding van muzikale ontwikkeling door het veranderen van kleuren. Lichtgolven, die volgens het idee van de componist in de lichtlijn "Luce" waren geregistreerd, hadden op het kleurentoetsenbord moeten zijn uitgevoerd. Een ongebruikelijk instrument werd lang gemaakt, maar het kon uiteindelijk niet worden gebruikt in de concertzaal, waardoor de mogelijkheid van muziek- en kleurensynthese werd uitgesloten. De verontruste componist op de laatste dag vóór de show merkte in de score op dat de prestaties mogelijk zijn zonder een kleurentoetsenbord te gebruiken.

De première vond plaats op 2 maart 1911 en was een doorslaand succes. Het pianospel werd gespeeld door Scriabin zelf, het orkest werd geregeerd door Kusevitsky. De uitvoering van het gedicht was de grootste gebeurtenis in het muzikale leven van het land.

Tijdens het leven van de componist kon het "Gedicht van Vuur" niet met lichteffecten worden geplaatst. Scriabin zelf is niet vertrokken naar de volgers van de handleiding voor het decoderen van de regel "Luce". Veel muzikale onderzoekers probeerden de logica van de componist te begrijpen, maar ze konden de notatie niet ontcijferen, daarom gaan moderne producties van het gedicht van vuur "Prometheus" voorbij met een lichte compositie, gebouwd niet volgens het idee van de auteur, maar samengesteld door de regisseur.

In de laatste dagen van maart 1915 werd het gedicht "Prometheus" opgevoerd in de grote concertzaal van New York met behulp van lichteffecten. Vanwege de afwezigheid van Scriabin was de interpretatie van de lichtlijn arbitrair. Interessant is dat de apparatuur meer dan twee jaar speciaal voor het concert werd vervaardigd.

"Prometheus" is het belangrijkste beeld in het werk van Scriabin. Dit is geen held van mythen, het is een semantisch symbool. Eén idee in iemands hoofd is in staat om een ​​vuur in zijn hart aan te steken, waardoor hij in staat is om moeilijkheden te overwinnen. Vuur is leven. In het werk van Scriabin verpersoonlijkt Prometheus de demiurg, de schepper van het universum.

Het idee toont het proces van het creëren van ruimte. Van de oorverdovende stilte, het eerste akkoord is geboren - "Prometheus". Harmonie van consonantie blijft evolueren. In het timbre van de hoorn wordt het thema van Prometheus streng en ingetogen onthuld. Geleidelijk verandert het onherkenbaar en verandert het in een "onderwerp van de wil". Het muzikale materiaal van het thema onderscheidt zich door het onderstreepte geluid van de solo-pijp.

Het gezang dat een nieuw muziekgedeelte opent, is een verborgen en diepgaand redeneeronderwerp. Het geselecteerde fluit-timbre wordt vergezeld door een fagot en hoorn en stelt u in staat om de grootte van de ruimte te ervaren.

Bijzonder kleurrijk is de piano die de solo uitvoert. In de partij van de toetsen zitten veel van de eerder klinkende thema's. Ze worden levendiger, lichter en wispelturiger. Bijzonder elegant en dromerig thema klinkt beweging.

Het trillende thema van loomheid bezit buitengewone interne energie. Ontwikkelen, alle onderwerpen zijn met elkaar verweven. Ze botsen en vormen iets nieuws. Constante beweging, verstoken van de zwaartekracht, is een metafoor van de tijd die onvermoeibaar naar voren loopt. Niets blijft hetzelfde, alles zal veranderen en verder gaan.

De opname van een koor dat afzonderlijke motieven zingt, kan als een spectaculair hulpmiddel in het werk worden beschouwd. Een associatie met oude volksliederen ontstaat meteen in het hoofd. Krachtige vocale ondersteuning ontstaat als een monumentale zanger. orgel. Dit climaxpunt betekent naar de hymne van het leven komen. Geleidelijk neemt de hitte af en wordt de muziek zacht en ontroerend. Alles zakt weg en de ziel blijft stilte en het licht dat de ziel verwarmt.

Een gedicht van extase. Geschiedenis en muzikale kenmerken

Aan het einde van de winter van 1904 vestigde Scriabin zich met zijn gezin in Zwitserland op een schilderachtige plaats niet ver van het Meer van Genève, wat nieuw werk inspireerde. Maar niet alleen de natuur gaf inspiratie voor nieuwe ideeën, maar ook een passie voor filosofie. Hij is van plan de bestudeerde concepten te presenteren in een nieuw werk getiteld The Poem of Ecstasy. Hij is enthousiast bezig met het werken aan een nieuwe en zeer ongebruikelijke compositie, maar zijn creatieve impuls wordt onderbroken door de noodzaak om op reis te gaan naar Parijs. Hij moet naar de romantische hoofdstad van Frankrijk komen om het publiek de onlangs gepubliceerde Derde symfonie te laten zien.

Een andere gebeurtenis verontrustte de ziel van de componist: deze behoefte om het lot te combineren met oude liefde - Tatiana Schlozer. Na de succesvolle première van de Derde symfonie gaan geliefden naar Italië. Ze vestigen zich in het kleine stadje Bolyasco, waar ze een tijdje alle ontberingen kunnen vergeten en de componist, in volledige pacificatie, de compositie van The Poem of Ecstasy voortzet. Maar de tragische omstandigheid dwingt iemand af te dalen van de hemel naar de aarde: in de zomer van 1905 sterft de componist zijn dochter. Hij koopt een kaartje en de volgende trein gaat naar Zwitserland. Zijn ex-vrouw, Vera, is in diepe wanhoop, omdat alle kinderen kinkhoest hebben en naar een andere plaats moeten worden gebracht, zodat ze sneller herstellen. In Zwitserland verblijft hij ongeveer 10 dagen, waarna hij, uitgeput door alle omwentelingen, terugkeert naar Italië.

Muziek schrijven helpt om de zwaartekracht en pijn kwijt te raken. Hij wijdt zich volledig aan het schrijven, schrijft elk detail voor. Alexander Nikolajevitsj is vooral alert op orkestratie. Met een uitstekend gehoor registreert Scriabin elke stem apart. Tot de voltooiing van het werk, was het nog steeds noodzakelijk om dringende bestellingen over de pianostukken te voltooien, evenals om op reis naar Amerika te gaan.

In de herfst van 1907, toen Scriabin in Lausanne woonde, eindigde hij de score. Al die tijd was het programma ook in een poëtische vorm gecomposeerd. De auteur van de literaire tekst is de componist zelf. Het werk werd geleerd met het orkest van M. Altshuller en getoond aan het publiek in New York in 1908. Het programma werd niet afgedrukt in de muziekeditie, dus veel fans van Scriabin droomden ervan het te krijgen.

binnenkomst opent lucical theme languor. Het muzikale motief klinkt drie keer, maar hij hindert de luisteraar niet, omdat de componist zijn uitvoering op vaardige wijze aan verschillende instrumenten toevertrouwt. Het trillende geluid van de violen creëert een ongewoon mooie achtergrond waarmee je de belangrijkste muzikale lijn kunt selecteren - de trompetsolo.

Contrast, maar ingetogen vloeit in de algemene stroom van het thema van dromen. De uitdrukking wordt benadrukt door het klarinettimbre. De ontwikkeling van muzikaal materiaal gaat verder in het spannende thema van de vlucht. Virtuositeit wordt benadrukt door het timbre van de fluit. De gewichtloze pizzicato plectrum neemt de gebosseleerde melodie van de hoorn op. Zo verschijnt het beeld van een gevleugelde droom voor de luisteraar.

zacht de viool nodigt de luisteraar uit om te genieten van de schoonheid van 'wonderlijke beelden en gevoelens'. De verfijnde chromatische melodie is vooral mooi en verfijnd in het langzame tempo van Lento. In de idylle van de wereld snellen scherp "storende ritmes", gepersonifieerd door akkoorden van hoorns met mutanten. Ze worden onderdrukt door het trotse thema van zelfbevestiging, gebaseerd op de intonatie van een beperkte kwart gallon. "Goddelijke wil verdrijft verschrikkelijke, storende ritmes van geesten."

De thema's van loomheid en creaties fascineren de luisteraar met interessante, kleurrijke modulaties. Dus, "de geest van het spel, snelt naar extase", wat een gunstige sfeer creëert voor de eerste sublieme en prachtige climax. Maar onderweg verschijnt weer een barrière, gekenmerkt door het monofone vasthouden van thematisch materiaal "storende ritmes". Het thema zelfbeschikking staat tegenover negatief gekleurde muziek. De emotionele temperatuur stijgt tot hitte, wat getuigt van de tweede climax, het uiterlijk van zijn tragische interpretatie. Maar de geest is niet gebroken, hij is herboren in het onderwerp van protest. Trombones klinken zelfverzekerd en dreigend, gevolgd door het onderwerp van de wil. De tegenstand tegen de helse wereld, de beelden van het kwaad, vindt samen plaats.

Als een heldere straal, die de duisternis verlicht, verschijnt het thema van het plezier. Heldere tinten worden overgebracht naar het thema van zelfbewering, dat klinkt als een zegevierend volkslied en het belangrijkste hoogtepunt wordt. Hierna scrolt de componist door alle momenten die verband houden met de strijd en de overwinning, alsof de belangrijkste foto's in het geheugen verschijnen. Met deze techniek kleur je de naderende, laatste aflevering waarin het thema van "ritmes van plezier" verschijnt. Dit is een aangepast thema van 'verontrustende ritmes', dat aansluit bij andere thema's en de luisteraar naar het hoogste punt van plezier en kennis van de wereld leidt - naar extase.

Karakteristieke kenmerken van de symfonische gedichten van Scriabin

De symfonische gedichten van Scriabin weerspiegelen de filosofische opvattingen van de componist over de wereldorde. Deze muziek, waarin er sprake is van warmte van denken en intellectualiseren van gevoelens. De rationaliteit van het creatief denken van de componist maakte het mogelijk om systemen van beelden te creëren die later een grote rol speelden in het gedichtendrama. Het is conditioneel mogelijk om drie figuratieve sferen te onderscheiden die betrokken zijn bij de vorming van de dramatische lijn en het conflict:

Dus, het pad van de hoogste verfijning naar de hoogste grandeur, naar extase. Volgens de auteur is extase spirituele kracht, die alleen met een sterke wil kan worden bereikt.

De componist gebruikt een systeem van leidmotieven die kenmerkend zijn voor elke bol. In het proces van muzikale ontwikkeling botsen ze met elkaar, waardoor spanning ontstaat. Want zijn symfonische creativiteit wordt gekenmerkt door een hoge emotionele temperatuur, die zelfs geen moment afneemt. Deze permanente afbeeldingen werden symbolen, die de trends van de zilveren eeuw weerspiegelen.

De basis van het werk is harmonie. Zij is het die een ongewoon geluid maakt. Over harmonie gesproken, het is onmogelijk om uit het oog te verliezen dat de componist het 'Prometheus'-akkoord gebruikt. Zijn dissonante, scherpe geluid was het publiek niet bekend. Desalniettemin accepteerde het publiek van de 20e eeuw snel innovaties. De structuur van het akkoord is als volgt:

In de toekomst is de harmonische ontwikkeling alleen gecompliceerd, wat nog meer emotionele stress veroorzaakt. De stroom van emoties en gedachten, zoals een onweerswolk, komt snel vooruit. Ontladen vindt alleen plaats aan het einde van het werk, wanneer de sfeer van 'opperste grandeur' episch klinkt. Kopersamenstelling leidt op de achtergrond van het tuttiorquestra en creëert schaal en pracht. Open ruimte. Dankzij zijn eigen wil en de wens om moeilijkheden te overwinnen, kon een persoon een echte schepper en de demiurg worden.

Interessante feiten

• De componist had "kleurhoren"Genius associeert dus verschillende tonen met een bepaalde kleur." Het vermogen om geluiden in tinten waar te nemen is een zeldzaamheid. Het is de moeite waard op te merken dat de beroemde componist Rimsky-Korsakov had ook een kleurtoneel gehoor.
• Naast de muzikale heersers, waarop de toekomstige thema's voor het gedicht "Prometheus" zich bevonden, gaf de auteur de verkorte notatie: b., G., Cr., Black, etc. De componist heeft de volgers van hun decodering niet verlaten. Er wordt van uitgegaan dat deze records niets meer zijn dan de coloristics van een bepaald onderwerp. Veel musicologen zijn actief op zoek naar bewijs, maar ze verzamelen geen ondersteunende informatie, aangezien Scriabin zelf geen uitleg geeft.
• In 1908 ontving Scriabin de Glinka-prijs voor de compositie "The Poem of Ecstasy". Tot nu toe heeft de componist deze trofee al ontvangen voor andere composities, deze prijs op rij is 11 geworden.
• Tijdens het leven van de componist was het niet mogelijk om het idee in verband met de uitvoering van het gedicht "Prometheus" te realiseren met het gebruik van lichteffecten. Helaas kon het idee van het synthetiseren van muziek en licht om technische redenen geen leven vinden. Het gefabriceerde apparaat voor de uitvoering van de lichte partij "Luce" was niet geschikt voor gebruik in de concertzaal en kon alleen in de open ruimte worden ingeschakeld, hierdoor moest de componist op het laatste moment een noot maken "Kan zonder een reeks licht worden uitgevoerd".
• De belangrijkste thematische elementen van de 'Gedichten van extase' werden pas in de aantekeningen van de auteur vermeld nadat het werk in druk werd afgedrukt, zodat veel uitgevers ze niet in de notities aanduiden.
• Het gedicht van vuur "Prometheus" heeft geen programma, de auteur stond erop dat het werk niet gerelateerd is aan de oude Griekse mythe. In het begrip van de componist verpersoonlijkt "The Poem of Fire" vernieuwing, zuivering van bewustzijn.
• Er is een gedetailleerd programma "Gedichten van extase", gemaakt door de auteur zelf. Ze heeft een enorme hoeveelheid details die een muzikaal beeld uitstraalt. Het volume van het programma is 10 pagina's. Muziekedities publiceren deze poëtische tekst meestal niet, dus na het verschijnen van het programma werd het onmiddellijk zeer zeldzaam, het was bijna onmogelijk om het op dat moment te vinden. Tegenwoordig is de literaire tekst van de auteur te vinden op internet in het publieke domein.

Het gedicht van extase en het gedicht van vuur "Prometheus" - dit zijn de belangrijkste symfonische werken in de werken Alexander Nikolajevitsj Scriabin. De cirkel van afbeeldingen, symbolen bevestigt de filosofische visie van de componist. Zijn verlangen om de duisternis te overwinnen en de orde te herstellen. Kosmos tegen chaos, geest tegen impulsen en stompzinnigheid. Als een persoon zich bewust is van zijn plaats en doel in het leven, dan kan hij het mysterie begrijpen en echt genot ervaren. Hij kan een schepper worden en mensen een vuur geven dat in hun hart een vonk van goedheid, licht en hoop voor het beste ontsteekt. De symfonische muziek van Scriabin is een aparte culturele laag, een apart sterrenstelsel doordrongen van fel licht en met een eigen uniek apparaat.