Opera "The Carmelite Dialogues": inhoud, video, interessante feiten, geschiedenis

F. Poulenc Opera "The Carmelite Dialogues"

Een van de beste voorbeelden van twintigste-eeuwse operakunst waren critici van een werk van een Franse componist. Francis Poulenc "Karmelietdialogen". Dit is een tragisch mysteriedicht over niet-overwonnen zielen, dat was gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de lijdende dood van zestien inwoners van het klooster in de stad Compiègne. Jonge en mooie vrouwen die geen liefde en geluk kenden, los van de wereld, geëxecuteerd door soldaten van de Franse Revolutie, toonden een dergelijke geestestoestand die bewondering waard is en gelijk staat aan prestatie.

De dramatische plot raakte het publiek zozeer dat de première en daaropvolgende uitvoeringen van het stuk een groot succes waren, en de verbazingwekkende schoonheid van Puleks muziek maakte hem een ​​van de meest populaire werken.

Samenvatting van de opera Poulenc "Karmeliet-dialogenen veel interessante feiten over dit werk lees je op onze pagina.

Samenvatting van "Karmelietdialogen"

De opera vindt plaats aan het einde van de 18e eeuw in Frankrijk tijdens de burgerlijke revolutie. De dochter van Marquis de la Fors Blanche lijdt aan nerveuze en panische angsten, die ze begon te herinneren aan de herinneringen aan de tragische dood van haar moeder, die stierf tijdens de vage onrust. Blanche maakt zijn vader bewust van zijn verlangen om naar een klooster te gaan om vrede te vinden. Markies ontmoedigt haar, maar de dochter is onwankelbaar in zijn voornemen.

Blanche gaat naar Compiègne naar de karmelietenwoning, waar ze als novice lid wordt van het kloosterleven. Ze ontvangt speciaal beschermheerschap van de abdis, ontmoet de bewoners van de gemeenschap, van wie ze een hechte vriendschap heeft met haar opgewekte zuster Constance. De abdis van het klooster, Madame de Croissy (moeder Henrietta van Jezus), is ziek en terwijl ze sterft, voorspelt ze een klooster van ontwijding en verwoesting, maar niemand gelooft haar, in de overtuiging dat ze stervende zal sterven. Moeder Henrietta vertrekt naar een andere wereld. De nieuw gekozen abdis, mevrouw Lidouan (moeder Maria uit Sint-Augustinus), dringt erop aan dat de nieuwe novice als non wordt gebiologeerd. De ceremonie vond plaats en het meisje kreeg de naam van zuster Blanche uit de sterfelijke maaltijd van Christus. Vertegenwoordigers van de nieuwe revolutionaire regering komen naar het klooster, die verklaren dat alle eigendom van de Gemeenschap: het land en de bruidsschat van de nonzusters in het bezit van de natie moeten komen. Toen de ongenode "gasten" het klooster verlieten, riep de nieuwe prioress, ondanks de moeilijke tijden, om door te gaan met het heilig dienen van God. Na een tijdje arriveert Chevalier de la Fors in het klooster, hij vraagt ​​om een ​​ontmoeting met zijn zus, die hem later smeekt het klooster te verlaten en met hem Frankrijk te verlaten, omdat het erg gevaarlijk is geworden om in het land te blijven vanwege de toenemende onrust. Blanche weigert haar broer te volgen.

In het klooster verbergt een onteerde aalmoezenier zich voor de nieuwe autoriteiten: het is hem verboden om de taken van een priester uit te voeren onder het leed van de dood. Hij leest een preek voor de nonnen en verbergt, terwijl gewapende mensen op dit moment het klooster binnenrennen, die gruwelijkheden beginnen te plegen en de nonnen bevolen het klooster te verlaten. Moeder Maria roept de zusters Karmelietes in de naam van God op om het pad van zelfopoffering te bewandelen. Tijdens de verwarring verlaat Blanche stiekem het klooster om terug te keren naar het ouderlijk huis. Na enige tijd leert het klooster dat de markies de la Force wordt geëxecuteerd en dat moeder Maria zich zorgen maakt over het meisje en haar ertoe brengt terug te keren naar het klooster en haar leven te redden. Ondertussen worden non-zussen gearresteerd, naar de gevangenis gestuurd en ter dood veroordeeld wegens vermeende contrarevolutionaire activiteiten. Blanche komt erachter en gaat naar de plaats van uitvoering. Wanneer de Carmelite-zusters het schavot beklimmen, besluit ze onmiddellijk ze te volgen.

foto

Interessante feiten

• Libretto voor de opera "Dialogen van de Karmelieten" is geschreven door de componist zelf. Francis Poulenc, gebaseerd op het toneelstuk met dezelfde naam van Georges Bernanos.
• De hoofdpersoon in de opera, Blanche de la Force, werd op verschillende momenten opgevoerd door beroemde diva's als de Française Denise Duval, de Engelse vrouw Kiri Te Kanawa, een Amerikaanse Carol Vaness.
• Meer dan honderd jaar na de tragische gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de Grote Franse Revolutie en werden afgebeeld in de opera The Dialogues of the Carmelites, werden zestien geëxecuteerde nonnen heilig verklaard. De paus Pius X voerde in 1906 de heiligverklaring van de heiligen uit.
• Het toneelstuk van de Franse toneelschrijver Georges Bernanos "The Dialogues of the Carmelites", uitgegeven door vriendenschrijver Albert Beguin, werd voor het eerst getoond in het Parijse theater Eberto in 1952 en is nog steeds een groot succes, dat het repertoire van vele toneeltheaters over de hele wereld betreedt.
• In de bioscoop werd het verhaal 'Karmeliet' twee keer aangepakt: in 1960 (richtpunt F. Agustin) en in 1984 (richtpunt P. Cardinal), en in de tweede film werden dialogen geschreven door J. Bernanos gebruikt, die tijdens de eerste film werden afgewezen film aanpassing.

• Het libretto van het muzikale spel "Dialogen van de Karmelieten" heeft een nogal interessant verhaal. Aanvankelijk werd de plot voor de roman "The Last on the Scaffold" door de schrijver barones Gertrude von Le Fort geleend van echte aantekeningen van een karmeliet non uit de tijd van de Franse revolutie. De non nam aantekeningen, denkend aan het verkrijgen van de faam van een martelaar, maar ontsnapte per ongeluk aan het lot van de geëxecuteerde zusters Karmelieten. In 1947 kwam de Dominicaanse priester-vader Brueckberge op het idee om een ​​film over nonnen - martelaren te maken. Daartoe schreef hij het script voor de plot van het boek van de Duitse schrijver, maar vroeg Brückberge om de dialogen voor de film om een ​​Frans-katholieke schrijver J. Bernanos te componeren. De filmmaker Philip Agostini vond echter niet leuk wat de toneelschrijver schreef. Pas een jaar na de dood van Bernanos heeft Albert Beguin, een onderzoeker van zijn werk, een werk ontdekt, uitgegeven en gepubliceerd getiteld The Dialogues of the Carmelites.
• De naam van de schrijver Georges Bernanos werd populair bij de publicatie van de Karmelite Dialogs. Zijn vorige romans wekten niet zoveel belangstelling bij de lezers.

De geschiedenis van de creatie van de Karmelitische dialogen

Begin jaren vijftig sprak een vertegenwoordiger van de administratie van het beroemde operazaal van Milaan "La Scala" Poulenc toe en vroeg hij om een ​​ballet te schrijven over een complot uit het leven van de Italiaanse heilige Margherita Cortona. Francis beloofde te denken. In maart 1953, tijdens een concerttournee in Italië, sprak hij over dit onderwerp in gesprek met M. Valkaranji - directeur van de Italiaanse muziekuitgeverij "Ricordi" en vrij toevallig ontving hij een antwoord op een vraag die hem maandenlang had gekweld. In het gesprek adviseerde de uitgever de componist om in het kerkverhaal niet een ballet, maar een opera te schrijven, terwijl hij een bepaald stuk aanbood: "The Carmelite Dialogues" van de Franse schrijver Georges Bernanos. Aanvankelijk was dit voorstel nogal verrast door Poulenc: hoe zouden ze een opera waarnemen waarin geen liefde intriges zou zijn? Maar daarnaast was hij geïntrigeerd, omdat hij niet alleen het werk goed kende, maar ook persoonlijk kennis maakte met zijn auteur.

De componist herleest het toneelstuk, bedacht hoeveel moeilijkheden hij zou ondervinden bij het componeren van een opera op deze tekst, maar toch werd hij zo meegesleept door het werk dat hij telegrafeerde naar Milaan over zijn uiteindelijke beslissing. Het kostte de componist bijna drie jaar om het werk te componeren: hij begon het in augustus 1953 en studeerde af in juni 1956.

performances

Vanzelfsprekend werd de première van de opera "Dialogues of the Carmelites" in Milaan gehouden. De uitvoering vond plaats op 26 januari 1957. Het is bekend dat het publiek van het eminente theater "La Scala", dat de voorkeur geeft aan het gevestigde repertoire dat wordt uitgevoerd door gekroonde idolen, gewoonlijk vijandig staat tegenover de producties van nieuwe werken en hen met veel plezier boeit. Het gordijn van de eerste show van het toneelstuk 'Dialogen van de Karmelieten' werd echter gesloten onder het luidruchtige applaus van het publiek, wat critici erg verbaasde.

Toen, op 21 juni 1957, werd de originele Franse versie van de opera opgevoerd in Parijs. De Parijse versie van de Karmelite Dialogen was het dichtst bij de zymysl van Poulenc, omdat de Franse vocalisten, in tegenstelling tot de Italiaanse belcanto-stijl, de Parlando-stijl (muziekrecitatief) gebruikten die voldeed aan de eisen van de componist. Bijna gelijktijdig met het Franse publiek hoorden Duitse luisteraars de opera in Duitsland en in de herfst van hetzelfde jaar werd het werk voor het eerst in het Engels geklonken. Dit gebeurde op 20 september in de VS in San Francisco.

"Carmelite" ging snel het repertoire in van vele theaters in de wereld, ze werden op de podia van Londen, Wenen, Chicago, Lissabon, Genève, Triëst, Barcelona, ​​Napels gebracht, maar Moskovieten hoorden deze opera pas in 2004 in "Helikon - Opera", opgevoerd door Yu . Bertman.

"Karmeliet-dialogen"- dit is een verbazingwekkend gedicht - een mysterie over ongebroken zielen, waarin Francis Poulenc levendig weergegeven al het drama en de kracht van een grote menselijke tragedie. De componist door middel van het palet van muzikale taal was in staat om een ​​dergelijke dialoog met de ziel van de luisteraar te creëren en de hele gruwel van de plot te tonen dat het toneelstuk tegenwoordig nog steeds erg populair is en het repertoire van de grootste operahuizen over de hele wereld binnengaat.