Muziekinstrument: Engelse hoorn
De Engelse hoorn heeft ook een tweede naam, de alt-hobo, en behoort tot het instrument van de houtblaasgroep. Het was opgebouwd uit een jacht-hobo door er een bel aan toe te voegen. Aanvankelijk was het gereedschap gebogen in de vorm van een boog, maar kreeg later een langwerpig uiterlijk.
Een modern instrument in zijn structuur is echt vergelijkbaar met een hobo, maar de afmetingen zijn iets groter en de peervormige bel is dat je nergens mee kunt verwarren. En het geluid is anders dan zijn naaste familielid. De Engelse hoorn klinkt zachter, met een aangename dikke en volle toon. Het instrument kwam halverwege de 18e eeuw het symfonieorkest binnen en is sindsdien een volwaardige deelnemer geworden. De eerste componist die de aandacht op dit instrument vestigde was K. Gluck, hij gebruikte het in zijn opera Orpheus en Eurydice.
In feite kreeg de Engelse hoorn zijn naam vanwege de misinterpretatie van het Franse woord anglais. Het zou correct zijn om dit woord als "schuin" te vertalen. Er is nog een interessante versie van de oorsprong van het woord Engels. Vermoedelijk leken de eerste versies van de hoorn op pijpen, waarmee in die tijd engelen meestal op doeken werden geschilderd. Zo werd het Duitse woord engellisch (engelen) omgezet in englisch (Engels).
Laat Een Reactie Achter