Opera "Don Carlos": inhoud, interessante feiten, video, geschiedenis

D. Verdi-opera "Don Carlos"

De meest ambitieuze opera van Giuseppe Verdi. Verschillende premières en vele edities. Tot nu toe is het onmogelijk om met zekerheid te zeggen wie van hen "echt" is. "Don Carlos"In Parijs, zet de Franse versie, in Milaan of Napels - verschillende Italiaanse, de rest van de wereld geeft vaak de voorkeur aan de Italiaan, omdat ze dichter bij de auteur staan.

Samenvatting van de opera Verdi Don Carlos en veel interessante feiten over dit werk lees je op onze pagina.

Samenvatting van Don Carlos

Tijdens een jacht in het bos van Fontainebleau ontmoet de Spaanse zuigeling Don Carlos een meisje. Het bleek dat vóór hem Elizabeth Valois was, met wie hij bij verstek verloofd was als teken van het einde van de oorlog tussen Frankrijk en Spanje. Jongeren worden verliefd, maar hun hoop wordt gebroken door politieke belangen, waardoor Elizabeth gedwongen wordt om met koning Philip II, de vader van Carlos, te trouwen. De enige persoon aan wie Carlos het geheim van zijn hart heeft onthuld, is zijn vriend, Rodrigo, de markies de Poza. Rodrigo is op zijn beurt in de weer met de strijd voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen en zoekt steun van Carlos.

Carlos probeert Elizabeth te herinneren aan hun gevoelens in persoon. Elizabeth dringt erop aan dat ze nu letterlijk moeder en zoon zijn. Rodrigo di Posa wordt ondertussen een vertrouweling van de koning, aan wie Philip toegeeft dat hij een relatie tussen zijn vrouw en zoon vermoedt. Een andere dame is verliefd op Carlos - prinses Eboli. Ze zit in een anonieme notitie en maakt hem een ​​date tijdens de maskerade. Carlos is er zeker van dat de dame onder de sluier Elizabeth is, hij vertelt haar over zijn liefde. Eboli is boos op wat hij heeft gehoord en is van plan de criminele passie van zijn zoon aan de koning te openbaren.

Carlos leidt Philip naar de Vlaamse afgevaardigden en vraagt ​​vrede en vrijheid voor hun land. De koning beveelt hen te worden gearresteerd, waarna Carlos zijn zwaard opheft tegen zijn vader. Di Pose ontwapent de baby. Philip over de veroordeling van Eboli beschuldigt Elizabeth van verraad. Rodrigo komt Carlos in de gevangenis en meldt dat hij de schuld op zich neemt voor het plannen van een opstand in Vlaanderen voor zichzelf, wat betekent dat de Infante binnenkort zal worden vrijgelaten. De geheime moordenaar van de koning hoort dit en verwondt de markies dodelijk. Carlos ontsnapt uit de gevangenis. De laatste keer dat hij Elizabeth ontmoet bij het graf van zijn grootvader, Charles V. Plots verschijnt Philip met de bewakers en geeft zijn zoon aan de inquisitie door. Carlos verbergt zich echter in een tombe.

foto:

Interessante feiten

• In correspondentie met de uitgever van zijn aantekeningen, Giulio Recordi, Verdi merkt op dat het prachtige in vorm en gevoel, in wezen een fictie is. De echte Don Carlos was een onsympathieke, zwakzinnige cholericus die nooit een liefdesrelatie met Elizabeth had. Di Poza is een volledig uitgevonden personage en Philip was niet zo zacht. In feite is er in de plot van de literaire en opera "Don Carlos" niets historisch.
• Volgens tijdgenoten, de Spaanse Infant Carlos had een lelijke bult, was een mentaal onstabiele man met sadistische neigingen. Problemen met zijn fysieke en mentale gezondheid waren waarschijnlijk te wijten aan de genetica. De ouders van Carlos waren neven van zowel zijn vader als moeder. De grootvader van de vader was de broer van de grootmoeder van de grootmoeder, en de grootvader van de moeder was de broer van de grootmoeder van de vader. Op hun beurt waren ze allemaal op de moederlijnen de kleinzonen van Ferdinand II van Aragon en Isabella I van Castilië. In 1568 moest Filips II zijn zoon arresteren wegens anti-staatactiviteiten. Zes maanden later stierf Carlos in de gevangenis.

• Ondanks het feit dat het complot een prominente politieke lijn heeft, is het gebaseerd op de verhalen van tragische liefde, onbeantwoorde of wederzijdse, die een kwelling draagt. Met uitzondering van Rodrigo en de grootinquisiteur, zijn alle hoofdpersonen van Don Carlos verliefd en ongelukkig.
• Het hoogtepunt van de opera is de grote scène van auto-da-fe. Ze zit niet in het spel van Schiller. De diversiteit en complexiteit van deze aflevering is een echte uitdaging voor operaproductie. Volgens de bewaard gebleven records van de première, kan men beoordelen in hoeverre de grootschalige krachten erbij betrokken waren: de hele toneeltablet was gevuld met honderden solisten van het koor, mimansa en een groot koperorkest dat fanfare speelde. Alles werkte voor een indrukwekkend effect.
• Na de Parijse première hebben Verdi's twee grote tijdgenoten controversieel commentaar geleverd op zijn opera. Gioacchino Rossini Hij zei dat Verdi de enige was die de 'grote opera' kon schrijven. En Georges Bizet merkte op dat de Italiaanse componist zijn stijl had verloren en Wagner wilde imiteren.
• Verschillende versies van "Don Carlos" bevatten verschillende finales. De Milanese versie van 1884 eindigt met de dood van een jong stel: Elizabeth neemt gif en Carlos steekt met een dolk. In de Modena-versie wordt de laatste scène op een mystieke manier opgelost: de infanta neemt de oude monnik met de stem van Charles V.
• "Don Carlos" is moeilijk te organiseren, niet alleen vanwege zijn scènes in de menigte, maar ook vanwege de hoge eisen aan de kwaliteit van de uitvoering. Partijen zijn vertegenwoordigd voor allerlei soorten stemmen: twee bas, bariton, tenor, sopraan, mezzo-sopraan. In deze opera zijn er bijna geen "walk-through" -personages, alle zes hoofdonderdelen spelen een leidende rol in de ontwikkeling van de plot en het muzikale materiaal.
• De uitvoerders beschouwen Don Carlos als "ondankbaar" omdat het dynamisch is, met veel dialogen en acties, maar in tegenstelling tot de rest van de centrale personages van de opera, is het bijna verstoken van winnende aria's. Desondanks is de rol van Carlos vanaf het midden van de vorige eeuw aanwezig in het repertoire van alle uitstekende tenoren.

• Elke opera van de volwassen Verdi heeft zijn eigen muzikale kleur, individuele frasering en ritme. De meeste Don Carlos-melodieën zijn gebaseerd op gestippelde ritmes. Ze illustreren het strenge ceremonieel van de Spaanse rechtbank en tegelijkertijd de dorst naar politieke en persoonlijke vrijheid, flitsend tegen de achtergrond. Dit rigide ritme verdwijnt alleen in de vrouwelijke aria's en de meeste duo's van Elizabeth en Carlos, met de nadruk op hun lyriek en brede melodie, en onthult de intieme wereld van menselijke gevoelens.
• Slechts een maand na "Don Carlos" in Parijs vond de première plaats opera Romeo en Julia van Charles Gounoddie een onvergelijkbaar groter succes wachtten bij het Franse publiek. Maar in onze tijd verschijnt het meesterwerk van Verdi twee keer zo vaak op het toneel.
• Don Carlos staat op de 35e plaats van de meest gepresteerde opera. Elk jaar worden 635 uitvoeringen gegeven in 136 theaters van de wereld. Dit is de tiende meest populaire opera van Verdi.

Populaire aria's en cijfers

Phillip's aria "Ella giammai m'amo" (luister)

Carlos en Rodrigo duet "Dio, che nell'alma infondere amor" (luister)

Elizabeth's aria "Tu che la vanita" (luister)

Recitatief en aria Rodrigo "O, Carlo, ascolta" (luister)

Geschiedenis van de schepping

In 1866 Giuseppe Verdi ondertekende een contract met de Paris Grand Opera om een ​​opera te creëren gebaseerd op Friedrich Schiller's toneelstuk Don Carlos. De componist is 53 jaar oud en het verhaal van de gepassioneerde liefde van de jonge infanta prikkelt niet zozeer de creatieve geest als de figuur van koning Philip, zijn relatie met de dodelijke grootinquisiteur en de revolutionaire markies di Poza. Misschien was er in de 16e eeuw geen machtiger heerser dan Filips II van Spanje. Maar Verdi, in de eerste plaats, hij is interessant als persoon, de maestro behandelt zijn held met ongelooflijke sympathie en sympathie. Deze krachtige en begiftigde met onbeperkte macht is hetzelfde slachtoffer van rock als een van zijn onderwerpen, en zijn diepe menselijke ervaringen zijn verborgen achter het harde masker van de onneembare soeverein. Het is de pijn van Philip - vader, echtgenoot, monarch - sleept door de draad het hele drama door. Verdi creëerde een echt monumentale tragische figuur.

De componist werkte aan zijn drieëntwintigste opera op het landgoed van Sant'Agata en in zijn huis in Genua. Verdi bracht een ongelooflijk volume naar Parijs: de opera bestond uit 5 acts! Het was echt een werk in de stijl van de Grand Opera. In de loop van 270 lange repetities begon "Don Carlos" te worden geknipt: het begin van het eerste bedrijf werd, gedeeltelijk of volledig, verwijderd door meerdere duo's. Op 11 maart 1867 vond de première plaats, waarna twee dagen voor de tweede uitvoering extra kortingen werden gemaakt.

Toen Don Carlos Don Carlo werd, werd de opera in het Italiaans vertaald door Ashil de Lozier en Angelo Zanardini, verdere bewerkingen van de auteur volgden voor producties in Napels (1872), Milaan (1884), Modena (1886). Dus voor de Napolitaanse San Carlo Verdi veranderde een aantal nummers, inclusief het laatste duet van de tweede akte. Voor La Scala bewerkte hij radicaal drie duetten, veranderde de vijf acts in vier, gooide de eerste Fontainebleau weg en veranderde de aria van Carlos in de tweede act. De derde act verloor aan het begin twee scènes en de vijfde - het koor. Het libretto werd uitgegeven door een van de auteurs van de originele Franse versie, Camille du Locle (co-auteur Joseph Meri leefde niet om de première te zien). Al die veranderingen noemde Verdi vervelend en lang werk. Zelfs voor het Teatro Comunale in Modena, hoewel ze het onbetekenendst waren: de verkorte eerste akte en het begin van de tweede keerden terug naar de opera. Dit was de laatste oproep van de maestro aan zijn werk.

Productie geschiedenis

De première van de opera vond plaats op 11 maart 1867 in Parijs tijdens de World Insert. De voorstelling werd bezocht door de hele Franse elite, waaronder de keizer Napoleon III. De dichter en criticus Theophile Gautier schreef dat de opera het publiek eerder verbaasde dan haar genoegen gaf. En het was een nauwkeurige en ruime definitie. Verdi in de brieven zelf merkte op dat er geen succes was, maar hij gaf het de schuld aan het theater - zijn niet-indrukwekkende zangers en het niet-geassembleerde orkest. 4 juni 1867 geeft "Don Carlos" Londen Covent Garden, waar hij een ongelooflijk succes heeft. In Italië werd de opera afgewacht door maar liefst drie premières - volgens het aantal auteursversies van de partituur: in 1872 in Napels, in 1884 - in Milaan en in 1886 - in Modena.

De periode van de late 19e - begin 20e eeuw, "Don Carlos" overleefde bijna in vergetelheid, het werd extreem zelden gedaan. In 1958 leek de wereld opnieuw kennis te maken met dit meesterwerk. En opnieuw wachtte hem succes op Covent Garden. De productie van de regisseur (en in dit geval ook de decorontwerper) Luchino Visconti en dirigent Carlo Maria Giulini klonken de beste stemmen van die tijd - John Vickers (Don Carlos), Gre Brauvenstein (Elizaveta), Boris Hristov (Philip), Titto Gobbi (Rodrigo), Fedor Barbieri (Eboli).

De eerste uitvoering met Russische zangers vond alleen plaats in februari 1917 door de inspanningen van Fyodor Shalyapin. Zelfs met zijn naam en prestige was het niet eenvoudig om toestemming te krijgen om een ​​werk uit te voeren dat doordrongen is van een revolutionaire geest. Slechts 10 optredens vonden plaats. Op het podium van het Bolshoi Theater keerde de opera in 1963 terug in een uitstekende compositie: I. Petrov, E. Nesterenko, V. Atlantov, T. Milashkina, I. Arkhipova, E. Obraztsova. Het Mariinsky (Kirov) theater begon pas in 1976 met het uitvoeren van de opera. Van alle werken van Verdi werd het Don Carlos gekozen door het Bolshoi Theater ter ere van Verdi's 200-jarig jubileum in 2013.

Muziek "Don Carlos" op video

Verrassend genoeg kan de opera, vol met zulke verbazingwekkende melodieën en opvallend in de hoeveelheid muziek, niet concurreren met de herkende "hits" van andere Verdi-werken - "Rigoletto", "La Traviata", "Nabucco"Haar muziek wordt zelden gebruikt in filmsoundtracks, maar op DVD worden wel opnames van schitterende uitvoeringen gemaakt:

• Covent Garden Theatre, Londen, 1985, Italiaanse versie. Carlos - Luis Lima, Philip - Robert Lloyd, Rodrigo - Giorgio Zancanaro, Elizaveta - Ileana Cotrubas, Eboli - Bruna Baloni, dirigent - Bernard Hating, regisseur - Luchino Visconti.
• 1986, Wenen, Italiaanse versie. Carlos - José Carreras, Philippe - Ferruccio Furlanetto, Rodrigo - Piero Cappuccilli, Elizabeth - Fiamma Itzzo D'Amico, Eboli - Agnes Baltsa, dirigent - Herbert von Karajan, regisseur - Ernst Wild
• La Scala Theatre, Milaan, 1992, Italiaanse versie. Carlos - Luciano Pavarotti, Philip - Samuel Raimi, Rodrigo - Paolo Coni, Elizaveta - Daniela Dessi, Eboli - Luciana D'intino, dirigent - Riccardo Muti, regisseur - Franco Zeffirelli.
• Theater Châtelet, Parijs, 1996, Franse versie. Carlos - Roberto Alanya, Philip - Jose van Dam, Rodrigo - Thomas Hampson, Elizaveta - Carita Mattila, Eboli - Waltraud Mayer, dirigent - Antonio Pappano, regisseur - Yves-Andre Hubert.
• Covent Garden Theatre, Londen, 2008, Italiaanse versie. Carlos - Rolando Villazon, Philip - Ferruccio Furlanetto, Rodrigo - Simon Kinliside, Elizaveta - Marina Poplavskaya, Eboli - Sonya Ganassi, dirigent - Antonio Pappano, regisseur - Nicolas Heitner.

Twintig jaar van je leven Giuseppe Verdi op de een of andere manier werkte hij aan Don Carlos, maar zijn tijdgenoten waren niet klaar om de opera te waarderen, waarin achter de spectaculaire scènes een subtiel psychologisme schuilgaat en een diep begrip van de menselijke ziel. Gelukkig heeft een goede tijd alles op zijn plaats gezet, wat aantoont dat de waarde van een echt meesterwerk vroeg of laat voor de hand liggend en onvoorwaardelijk wordt.